De Reis Naar Het Geluk Dag 6

Thailand 25 december  Koh Chang  2018

Goede morgen Koh Chang!  

1 na grootste eiland na Thailand er omheen liggen kleine eilandjes ,waar alleen wat vissers wonen.

Zittend aan tafel voor het ontbijt aan het water met het uitzicht om van te dromen, voel ik intens rust, ik hoor het water slaan tegen de rotsen en op de achtergrond zie ik de eilandjes liggen. De zee is zo rustig en helder en het glimt, zelf de visjes zijn duidelijk te zien. Ongelooflijk om aan de hele andere kant van de wereld te zitten en zooo mooi , ik kijk en blijft kijken en laat het tot me doordringen, Ja het is echt dit maak ik mee.... Het is nu 08.00 uur s,morgens en ik herinnerd me dat de jongeman van de receptie mij verteld had, dat als ik naar een rustige strand wil, of aan de andere kant van het water wil gaan wandelen, dat bij de Bang boa Pier moet gaan. Daar zijn allemaal typische Thaise winkels en restaurants.

 Hij vertelde  me dat ik gebruik kan maken van de bootservice van het hotel. Die ging 3 keer per dag . Je word gebracht en na 3 uur weer opgehaald.  Vannacht best goed geslapen eigenlijk, werd wel wakker van de warmte doordat ik de airco had uitgezet. In de ochtend werd ik wakker door het licht die in mijn kamer viel, gecombineerd met het prachtige uitzicht , ik ben expres met de gordijnen wijd open gaan slapen om ervan te blijven genieten.

 Ik ben met het bootje naar het strandje gevaren, het is een mooie strand en erg rustig. Ik heb 3 uurtjes gelegen heb lekker in de zee gebaderd en vond het moeilijk om weer uit de zee te komen zo lekker was het . De temperatuur is 31 graden maar erg aangenaam, ik lag te genieten van de zonnestralen die gedoofd werden door de frisse wint.

Opeens stond voor me de kerstman, nou nee een man gekleed in een kerst rode outfit met een kerst hotpants aan en een kerstmuts op, ook droeg hij een grote gekke komisch bril op. In zijn hand een plastic fles en aan de andere hand een plastic zak vol met plastic flesjes. Hij vroeg waar ik vandaan kom en waarom ik met kerst alleen was.

Hij vertelde dat hij van U.K  komt en dat hij vorig jaar in Koh Chang op vakantie was voor 6 dagen en dat het 3 maanden werd. Nu is hij weer voor drie maanden in Koh Chang en daarna gaat hij verder nog naar 3 eilanden en eindigt weer ergens in april. 73 jaar is hij en vind het heerlijk om te reizen. Hij had een goed lopend restaurant waar hij heel druk mee was en 30 jaar gelukkig getrouwd was. Maar diep in zijn hart wilde hij graag reizen. Hij vertelde dat zijn vrouw niet mee wilde en hem ook niet alleen liet reizen. Zijn vrouw zei tegen hem als je gaat reizen ga ik bij je weg. Hij vertelde dat hij ongelukkig was, omdat hij heerlijk vind om nieuwe mensen te leren kennen en erg geïnteresseerd is in mensen en wilde zo graag andere landen zien. hij koos voor zichzelf ondanks hij van zijn vrouw hield en lief had zei hij. Hij verkocht zijn zaak en is nu heel gelukkig.

Ik moest het gesprek beëindigen nam een foto van hem en stapte in het bootje. Ik ging met het bootje naar de pier om een wandeling daar te maken en was nieuwsgierig naar de plek met de winkeltjes en restaurants. Terwijl ik weer terug was om op het bootje te wachten, kwam ik in gesprek met een man van 72 die ook op het bootje stond te wachten, hij is hier met zijn klein kinderen en hun partners en hij reist morgen alleen verder naar Pataja. Hij vertelde dat hij mij gisteren had gezien omdat hij ook in dezelfde hotel verblijft. Tijdens het gesprek zagen wij het bootje weer aankomen varen, we stapten in het bootje en het bootje begon al te dobberen op het water, de Thaise stuurman gaf een hevige trek aan het touw om de motor aan te zetten en tot mijn verbazing zag ik dat het touw in zijn handen bleef: "ohh mijn god de touw is afgebroken" en het bootje waar ik zat had geen zwemvesten in, en begon verder weg te drijven. Ik raakte in paniek en zei heel angstig is er een probleem? De Thaise stuurman spreekt geen woord Engels dat wist ik het enige wat hij deed is de hele dag met zijn hoofd naar je buigen. Het bootje drijft ondertussen verder midden in de grote zee waar ik helemaal in paniek nog een keer vroeg: "Everything okay want I can't swim" ik keek naar de meneer van 72 jaar die heel rustig zat, hij keek me aan en zei komt goed hij fiks het wel, ondertussen lig de hele motor open en ik voelde de stress van Nederland helemaal terug komen.

Het werd mij teveel en ik zei nog een keer dat ik niet kon zwemmen! terwijl ik zag dat de Thaise stuurman met een paar roestige schroefjes bezig was. hield ik stevig mijn tas vast waar mijn paspoort en al mijn geld in zat. Zonder de motor weer dicht te hebben gedaan, trok hij weer aan het touw die hij zelf  had vast gebonden, en tot mijn verbazing  hoorde ik de magische geluid van de motor: "Yes, hij doet het!!" De Thaise stuurman keek mij aan waar ik met mijn hand nog voor mijn hart vast had en glimlachte naar mij.

De meneer van 72 die Peter heet  komt uit Noorwegen glimlachte naar me en zei, nou heb je meer stuff om te schrijven. We benaderen bijna het hotel waar ik hem vroeg are you happy, waar hij antwoordde ja , ik vroeg waarom waar hij zei omdat ik jou ontmoet hebt.

Eenmaal gekomen in mijn hotel heb ik een heerlijk massage genomen op mijn kamer.

In de avond voel ik me niet zo, er was iets dat knaagde in mijn hoofd het is niet goed en ik wist niet wat het was. Gaat wel over dacht ik, onrustig werd ik van, en liep op blote voeten mijn kamer uit. Ik ging bij het water zitten starend naar de verlichte uitzicht voor me. Het voelt niet fijn, maar ik wil het niet aandringen. Ik heb bijna een uur daar gezeten en liep toen terug naar mijn kamer om een boek te gaan lezen, tenminste dat dacht ik. lopend naar mijn kamer sprak ik de jongeman van de receptie mij aan, en vroeg of alles goed was en naar wens en als het niet zo was , hoefde ik alleen maar te vragen. Ik bedankte hem vriendelijk en liep verder door, in het zwembad zie ik een jonge dame op een grote opblaas flamingo chillen en ik rook een vieze wiet geur ,het zal toch niet? Ze zwaaide naar mij en ik liep naar haar toe.  Ik vroeg of ze het niet koud had om 22.00 uur nog in bikini in het zwembad te liggen . Aan de kant zat ze in het zwembad met de laptop met twee flessen bier. We raakten in gesprek en ze vertelde mij dat de hotel van haar moeder is en dat haar moeder ziek is. Haar zus runt nu de hotel samen met zijn pas getrouwde man en dat is die jongeman die altijd zo beleeft is naar mij. Ze is gisteren aangekomen vanuit Bangkok waar ze woont, om samen met haar familie de kerstdagen door te brengen. Ook vertelde ze dat ze gisteren heel verdrietig was omdat haar vader niet meer leefde en dat ze hem erg mist. Ze zag mij gisteren zitten en vroeg zich af van, wie zit nou zo laat buiten starend naar de zee, en of ik misschien net zo verdrietig was als haar. Ze durfde het niet te komen vragen.

Ik vertelde dat ik een beetje verdrietig was vandaag en denk dat het komt omdat ik met onbeantwoorde vragen zit. Ze zei tegen mij wat ik eigenlijk al wist, die antwoorden krijg ik toch niet. Haar moeder heeft tegen haar verteld het is niet erg om verdrietig te zijn, maar dat je niet in moet blijven hangen. Dus vandaag is ze weer vrolijk en dat moet ik ook zijn, we hebben belangrijke gesprekken gehad en toen liep ik naar mijn kamer. Eenmaal in mijn kamer keek ik in de spiegel en zag een vrouw die aan het lijden is geweest  en nog, die tekens zijn duidelijk van mijn gezicht af te lezen. Eigenlijk vind ik mijn uitstraling heel belangrijk dat geeft mij zekerheid en zelfvertrouwen en dat heb ik altijd al gehad 53 jaar lang en nu opeens is het niet meer en dat maakt mij verdrietig.

En nu snap ik het, misschien is dat wat mensen altijd zagen bij mij, die trots die zelfverzekerd persoon, hoe ik eruit zag en uitstraalde. Dat werd geassocieerd bij hun als bewust aandacht vragen.

Maar het was mijn kracht je kon er niet omheen, en nu is ie weg. Ik huilde aan één stuk door. Zittend op mijn bed starend naar het prachtige uitzicht voor me uit waar het nu het niet voor elkaar kreeg om mij op te vrolijken.