De Reis Naar Het Geluk Dag 4

Thailand 23 december laatste dag Chang Mai.

Tot nu toe vind ik het heerlijk, zo om lekker mijn ding te doen, voel me niet gehaast, ga en sta waar ik wil ,maak mijn eigen plan. Het is echt bijzonder om hier te zijn, voel me niet alleen en geniet van de rust in mij. Vanmorgen op mijn gemak ontbeten en de tijd genomen om te mediteren. Even door de hotel  gewandeld en terwijl ik een foto van de hotel aan de buitenkant aan het maken was kwam de bus van de tour organisatie. Ik heb geboekt om naar de stam de longneck village te gaan, ik heb het op televisie ooit gezien dat ze hele lange nek hebben en wilde het van dichtbij zien, de dorp is erg toeristische  opgebouwd waar ze alleen spullen aan het verkopen waren. Ik heb begrepen dat er maar een paar in Thailand zijn blijven wonen, ze komen oorspronkelijk uit Birma en Niyamar en dat ze de ringen om hun nek dragen is omdat ze de lange nek als schoonheid beschouwen, het is erg zwaar en dat het een illusie is dat de nek zo lang word, het zijn de schouders die naar beneden gedrukt worden en daardoor de nek zo lang lijkt. Daarna een tempel in het bos  bezocht die verstopt is gebleven en die alleen gebruikt werd om te mediteren. De tempel straalde heel veel rust. Terug naar mijn hotel ging ik gelijk door de straat op, om wat te eten en zag dat ze veel kraampjes aan het opbouwen waren omdat er die avond de walkingstreet market is. Ik had weer heerlijk gegeten waar ze op straat voor je vers staan te koken en heel heet :-)  ik had een hele lekkere fruitshake besteld en geloof dat die de lekkerste fruitshake was die ik ooit hebt geproefd.  Onderweg ben ik een straat in gelopen waar ik een prachtige tempel zag, ik deed mijn slippers uit en liep naar binnen. Ik keek even binnen, maar besloot om niet lang te blijven omdat ik de tempel van doi suthep nog wilde zien voordat ik morgen weer naar Bangkok zou vertrekken, waar ik naar de eiland Koh Chang zou gaan, wat olifant eiland betekend, dat heb ik me laten vertellen door de taxi chauffeur. Richting de deur zag ik een piep jonge monnik zitten die heel vriendelijk naar me keek. Ik liep naar hem toe en zag dat hij ook tussendoor aan het schrijven was, wat ik zelf ook elke dag deed. Ik vroeg aan hem wat hij aan het schrijven was, waar hij vertelde dat hij aan het studeren was. Ook vertelde hij hoe hij monnik is geworden.

Hij spraak goed Engels en vertelde dat hij Engels les wil gaan geven, en dat hij tot 21 jaar monnik blijft en daarna uit zo stappen. Hij was 17 jaar en gaf mij een hele wijze les over het leven en hoe wij mensen met ons gedachten omgaan en legde mij uit hoe gelukkig te worden en te blijven( hier kom ik later  weer op terug) ik kreeg tranen in mijn ogen hij kon zo mooi vertellen, vol met vrede. Hij gaf als advies om de boeddhistisch filosofie te studeren.  En dat als ik aan het mediteren was en het niet ging doordat de gedachten overal door je hoofd kan gaan springen, om dan lopend meditatie te doen en dan weer te gaan zitten.

Ik besloot om weg te gaan omdat het al laat werd, waar hij mij vroeg of ik Face Book had  waar ik antwoordde nee niet meer, hij gaf mij zijn email adres en zei als hij mij ergens mee kan helpen met wat voor vragen dan ook ik hem kan mailen. :-)

Ik nam daarna een taxi naar Doi Suthep en onderweg zei de taxi chauffeur dat hij niet verder ging en liet mij bij de voet van de berg uitstappen,  ik vond het niet echt sportief van hem , ben maar gaan lopen waar hij riep dat kan je niet lopen en dat het 4 uur lopen is, ik geloofde hem niet en liep verder. Na 20 min lopen zag ik nog niet was waar ik naar toe moest zijn en besloot een tuk tuk te nemen met een groep jonge mensen die daar zaten en die niet meer wilden betalen, maar wel met z,n alleen, met de tuk tuk op de berg wilden. Het duurde een uur om boven te komen als het niet meer was, ik zat te kijken van dit had ik nooit lopend kunnen doen, maar de bonus was het uitzicht over Chang Mai op de berg bij de tempel. omdat ik witte kleding aan had met lange mauwen en lange broek mocht ik verder de tempel in Achter in de tempel zaten 3 monniken en een volwassenen  2 kleintjes van een jaar of 8 ongeveer. De volwassenen stonden de kleine zijn hoofd kaal te scheren , ik ging ernaast zitten en maakte een foto . De andere monnik de kleinste zat op zijn mobiel spelletje te spelen waar ik met gebaren taal vroeg om spel computer te draaien zodat ik een foto van hem kon maken. Inmiddels was het pik donker aan het worden en ik haastte me naar de uitgang waar de tuk tuk chauffeur met ons had afgesproken voor de terugreis. We hadden al betaald voor heen en weer, maar hij was nergens te vinden. Er braak paniek maar het kwam uiteindelijk goed!, ik zat opeens samen met een heel andere gezellige groep dames één kwam uit Ecuador ander uit Colombia, en uit Londen en China ik had leuke gesprekken met ze.

We zijn naar de stad gebracht wat we wel mazzel mee hadden gehad en zaten midden in de drukte, omdat er dus de walkingstreet market nog volop bezig was. De dame uit Londen Tatiana zo heet ze , wilde graag met mij een hapje gaan eten, we liepen de drukke stapvoets in ,zo druk was het, zelf de verkeer politie had het druk mee. We hadden bij een kraampje gegeten waar alleen Thaise mensen aan het eten waren we snappen wel waarom.  Na het eten liepen we samen verder richting mijn hotel ,omdat haar hotel ook richting mijn hotel was .We kletsen nog wat waar ik al de talen door elkaar haalde ik heb de hele week Engels gesproken en nu Spaans en Nederlands, te veel talen door mijn hoofd. Ik maakte een zooitje van, Tatiana kwam niet meer bij van het lachen.

Het was een hele leuke dag, morgen terug naar Bangkok met de binnenvlucht en daar weer met een andere binnenvlucht door naar de airport Trat waar ik overstap zou maken naar Cho Chang.