Hoe langer hoe leuker

 Cambodja 29 november 2019.

Het is vandaag mijn laatste dag in Cambodja, hoewel het hier heel anders is qua mensen traditie en cultuur en met hun onmenselijke geschiedenis, lijkt het toch steeds leuker te worden nu dat ik weg ga.

Ik vlieg morgen vroeg naar Phuket, en daar begint mijn reis in Thailand. Hier in Cambodja betaal je met dollars en is de euro erg laag. Ik heb besloten om niet met veel dollars de laatste dag op zak te houden, en heb dus niet meer euro,s gewisseld. Vandaag heb ik zin om naar de museum te gaan. Onderweg naar de museum, realiseer ik me dat ik de tuk tuk ook nog moet betalen en dat ik geen rekening heb gehouden dat het 3 dollar gaat kosten.

Aangekomen bij de museum liep ik naar de kassa en vroeg aan een dame die best shagerijnig keek, van hoeveel kost een kaartje.  De dame gaaf geen antwoord en wees op een geplastificeerde lijst op het raam.

Ik keek ernaar en zag dat het 10 dollar kost en ook nog 5 dollar als je audio  erbij wil. Dat is een kastje waarbij je een gids te horen krijgt betreft informatie museum, eigenlijk een rondleiding.

Ik keek haar aan van dit meen je toch niet en draaide me om en grijpte in mijn stoffen portemonnee om te kijken of ik voldoende bij me had voor nu en de hele dag. Ik begon te tellen en weten dat ik nog moet eten, drinken en de tuk tuk naar de airport dat ik met het geld wat ik nog heb, het niet gaat halen. Ik zat daar te treuzelen, van wat zou ik moeten doen. En uiteindelijk heb ik  gekozen om het niet te doen. Het zag daar in de buurt zo gezellig uit, dus ik besloot om een stukje te gaan lopen. Het was heel warm weer boven de 30 graden en er was van alles te zien. De straten waren druk met Cambodjaanse en iedereen was bezig met waar hun goed in zijn en daarmee hun boterham voor die dag te kunnen verdienen. Want ze leven hier met de dag en niet voor morgen. De sfeer was fantastisch en ik liep verder de hele straat door en ging op gegeven moment rechts een straat in.

Een hele magere dame (man) weet niet zeker wat ze is, stak de straat over op haar blote voeten.  Ze zag ondervoed en onverzorgd uit. Ik keek er naar en gaf het niet teveel aandacht . Ook deze dame keek niet echt vrolijk. Ik liep rustig op mijn gemak verder, doordat het zo warm was werd ik erg dorstig. Op zoek naar een tent om wat te drinken, zag ik  overal locals zitten. Ik zie twee blanke mannen zitten aan de bier bij een kleine restaurant aan de kant van de weg, ik liep op mijn dooie gemak naar toe en nam plaats aan een tafel met uitzicht straatkant. Één van de jongens zei opeens in het engels, dat ik heel relaxed ben komen aanlopen, waar ik op reageerde ' I am so relaxed'. Niet 1 min later stond de ober naast me, waar ik een ijskoffie bestelde. Ik keek naar de twee mannen en dacht ze zien er stoer uit maar ook relaxed en begon een gesprek met ze. Het werd gezellig en ik bestelde daarna een bier en voor hun ook twee, het waren twee leuke Australiërs we zaten de hele middag te kletsen ,wat bier te drinken. Het waren gesprekken waar iedereen open en eerlijk waren, het was erg fijn en het voelde zo vertrouwd. Hoe mooi is dat, één van de jongens Terry was erg verdrietig omdat na jaren samen met zijn vrouw te zijn , zijn vrouw  besloten had om een nieuwe vriend te nemen, waar hij in gelooft dat zij in de midlifecrisis zit en denk, dat het over zou gaan. En zo heeft hij besloten om alleen even op vakantie in Cambodja te gaan voor rust te creëren in zijn hoofd. Zijn vriend  Joe een stevig  groot Australiër kwam 2 dagen later en dat was dus deze dag, om zijn vriend hierin te steunen. Wat zo mooi is aan dit verhaal is dat 8 jaar terug was het zijn vriend Joe die in de scheiding zat, en toen had Terry hem meegenomen naar Cambodja.

Ik ervaar steeds dat door in je ééntje te reizen, mensen op je pad komen met allemaal hun eigen byzondere verhaal en dat je vaak niet aan iemand kan zien wat er bij zo iemand leeft en wie hij/zij daadwerkelijk is. Oordeel op uiterlijk vertoning of handelen naar wat je hersenen op geconditioneerd is gebaseerd, mis je hierdoor veel in het leven en kijk je niet naar het moment.

De straten werden drukker en de lampen gingen overal schitteren, weet niet of het komt door deze twee heren, maar Cambodja veranderde in  een prachtig land met fijne lieve mensen. Het was magic.

Jammer dat ik verder moet, maar de reis gaat gewoon door, en na een paar heerlijke Margaritas te hebben gedronken met de boys, was het moeilijk om de volgende ochtend om 06.30 uur op te staan, voor mijn verdere reis naar Phuket.

ik realiseerde me, dat de keuze om niet naar de museum te gaan mij een hele nieuwe ervaren had gebracht. En dit alleen kan gebeuren als je in je ééntje reist, je eigen keuzes kunnen maken de vrijheid te hebben om te gaan en te doen wat ik wil.

Fantastisch!!