De allerbelangrijkste behoefte

Ik word wakker en voel me gelijk verdrietig. Die verdriet dringt door mijn hele lichaam heen, hé waar komt dat opeens vandaan? vraag ik het aan mezelf. Ik pak pen en papier en beschrijf dat gevoel op papier. Toen ik het woord sociale contacten opschreef kreeg ik tranen in mijn ogen.

En mijn gedachten gingen terug naar mijn jeugdjaren en dat waren grotendeels op Curaçao. Ik herinner me   thuis met mijn vier broers en met een hele strenge vader. Uit bescherming mocht ik niet als mijn broers buiten spelen en ook geen contact hebben met leeftijdsgenoten. De opdracht was binnen spelen in mijn eentje met mijn pop. 

Gezien deze lange stille dagen waar  geen einde aan lijkt te komen, mis ik nu de sociale contacten en de warmte van mijn naasten. Zelf mijn zoon kan ik niet meer knuffelen omdat hij bij een bedrijf nu in opleiding zit, en ze jong zijn en geen rekening houden nog met de gaande situaties nu.

Doordat ik hier aandacht aan heb gegeven, heeft het mij bewust gemaakt van het is wat het is en hoe en het te accepteren. Ik heb nu zelf de regie in handen en weet hiermee  goed om te gaan. Maar er zal wel meer gevoelens naar boven komen deze periodes. Niet alleen ik zal er mee geconfronteerd worden,  nee heel Nederland en de hele wereld kampen nu mee met deze isolatie, ook als je in een gezin zit. De belemmeringen die zich nu voldoen laten er geen keus voor. Maar de vraag is hoe ga je hiermee om, zodat je aan het eind er sterker er uit komt.

Wil je ook beter voelen in deze periodes door deze tegenslag te transformeren in iets positief? 

Herken je jezelf in het bovenstaande stuk of loop je tegen andere zaken?

laat aub jou reactie hieronder, of stuur mij een persoonlijke bericht naar [email protected]

​​​​​​

Yohaila Martis

​​​​​​Mental physical coach