De Reis Naar Het Geluk Dag 10

Thailand Koh Chang zaterdag 29 december 2018

ik heb hier een uitleg van de piemelriem:  https://en.wikipedia.org/wiki/Palad_khik

Vanmorgen vroeg opgestaan om te gaan Hiken, ik heb natuurlijk mijn outdoor schoenen mee genomen, dus die  trok ik aan en naam DEET mee voor de muggen in mijn rugzak. Ik werd beneden langs de weg opgehaald en zag dat er in de jeep al vol met mensen zaten ik moest van de chauffeur voorin gaan zitten. We begonnen te rijden en de chauffeur  begon gelijk te kletsen met mij en vertelde me dat hij het bos al 20 jaar door en door ken, waar ik me realiseerde dat hij de gids is. De Jeep was net zo oud als hem en kwam moeilijk de heuvels op. Hij vertelde dat er ook slangen zijn in het bos, en dat vorig jaar er een boa van 6 meter lang is gedood. Ik was niet blij met zijn verhaal en vroeg of we ook slangen tegen kunnen komen, waar hij antwoordde als we geluk hebben. Nadat we door een paar hele leuke dorpen gereden te hebben ,kwamen we op een grote grasveld met een lange weg naar het bos toe. We kregen een lunchpakket mee en twee flessen water waar hij vertelde dat het hiken 8 uur zou duren. Ik begon gelijk te geiten waarop ik reactie kreeg in het Nederlands van wat een leuk mens ben jij blij dat je erbij bent. 

Voordat iedereen zich vol hadden gespoten met muggenspray kon de wandeling naar het oerwoud beginnen. Onderweg kwamen we een paar Olifanten tegen, mijn dag kan niet meer stuk. Voor het eerst in mijn leven raakte ik ze aan prachtig! hun huid is zo dik en ruw er zitten haren op hun slurf en op hun gezicht en ik vind  dat ze lief kijken , ik was dolblij en kreeg gelijk de naam Natuur mens. We liepen verder en de weg ging geleidelijk steeds hoger. We zijn al begonnen met klimmen tussen hele smalle padjes en de Gids die was niet meer te volgen die ging als een speer vandoor dus we moeten wel tempo houden, anders zijn wij hem straks kwijt. Maar ondertussen gingen we steeds hoger en hoger het was benauwd weer, ik voelde dat ik nu al moeite begon te krijgen met mijn ademhaling maar liet me niet kennen want iedereen ging dapper en hard achter de gids aan. Het klimmen ging met springen over boomstammen die op de grond lagen of klauteren er overheen en bukken er onderdoor. Doordat het gisteren geregend had, was het glibberig dus moest je uit kijken bij elke stap die je maakt. Ik merk dat hoe hoger we kwamen hoe minder de zuurstof werd. De padjes waren zo smal dat je goed moest kijken anders weet je niet of dat een pad was of niet. Het bos was helemaal dichtgegroeid en als je niet opschiet blijft je alleen achter en geloof me dat wil je niet. Mijn benen begonnen tegen te werken en ik kreeg pijn in mijn kuiten en ook mijn enkels hadden het niet fijn , Ja gewoon door lopen ik ben toch fanatiek genoeg? sprak ik mezelf hoop in. Ik heb 6 maanden heel weinig gedaan aan sport door mijn verdriet kreeg ik niks voor mekaar en had geen energie. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat iemand rookt want dat was de enige moment dat de gids stopte om een sigaret te roken en dat deed hij steeds na een uur.

Ik was kapot ik kon niet meer, mijn twee flessen met water zijn door twee  jongens overgenomen en in hun tas gedaan. Ik had al zelf twee meegenomen ,en het werd mij op gegeven moment te zwaar. Ik was hun erg dankbaar erg fijn. Vier uur later waren we op de top aangekomen. Eindelijk! het was wel de moeite waard, het uitzicht was prachtig. We hebben even gezeten en foto's gemaakt en na een half uurtje kon de daling weer beginnen op weg naar de waterval. De daling ging nog sneller, ik weet niet wat de gids last van had, maar hij houd geen rekening met ons en gaat kei snel door. opeens was ik niet meer de laatste, daar was ik bij mee want achter blijven met slangen en kans iedereen kwijt te raken en verdwalen wilde ik niet. Onder de groep waren jongeren en fanatieke fietsers. Ik kreeg weer energie en ging ook als een speer, onderweg op veel grote rotsen gelopen waar ik elke keer weer bijna vanaf gleed. Het is niet te doen en zo ging het 2 uur lang tot wij bij een waterval aankwamen. Even opfrissen en dan weer verder, het was een hel zo glibberig ik vond het levens gevaarlijk. Het ging weer over grote rotsen het lopen en springen over boomstammen en klauteren er overheen en er onderdoor. ik ben drie keer uit gegleden en toen was ik het helemaal zat. en wilde maar een ding en dat is terug, de gids was haast niet meer te zien dus we vlogen achter hem aan en uiteindelijk na twee uur, kwamen we het oerwoud uit. waar we begonnen waren. Ik was zo blij dat iedereen het aan mij het kon zien. Eerlijk is eerlijk het was heftig! maar een geweldige ervaring ik heb het toch even gedaan, 8 uur in de oerwoud wezen hiken.

Aangekomen bij het resort zag ik een app binnen komen van Silly Pel, hij vroeg of ik zijn uitnodiging wil accepteren om met hem te gaan dineren omdat vandaag mijn laatste dag was in Koh Chang. Hij wil mij een bijzondere plek laten zien, ik was kapot, maar stemde wel toe, vond wel attent en aardig van hem. Ik heb gauw een douch genomen en binnen een uur stond hij al voor me. Ik sprong op zijn scooter en de rit duurde zeker 20 min lang. We gingen door een weg met wat bomen waar ik dacht ik kan me niet voorstellen dat hier iets te doen is. Uiteindelijk stond hij stil en ik zag een lange strand met verschillende restaurantjes met tafels en stoelen op het strand dicht bij het zee. Alles was zo mooi verlicht met lampionnetjes in verschillende kleurtjes. Het zag er prachtig uit maar te romantisch vond ik, ik bewonderd het en bedankte hem om mij naar deze mooie plek te hebben gebracht.Hij vertelde dat hier de white Sand beach is, we hebben heerlijk grote red snappers gegeten en genoten van een optreden van een vuurspuwer. Mijn lichaam begon stijf aan te voelen en mijn spieren deden pijn , het was een vermoeiende dag voor me geweest en gapend vroeg ik hem om mij terug te brengen. Toen vroeg hij of hij morgenochtend mij met de koffers mocht helpen om naar beneden te brengen. Ik zei hoeft niet, waar hij zijn handen bidden op elkaar deed en zei please.. ik beantwoorde oké oké. Toen we aangekomen waren bij het resort zei hij dat hij egoïstische is geweest, omdat hij dit deed om mij nog een keer te hebben kunnen zien. En dicteert, ik maak hem blij en hij vind het heerlijk om bij mij te zijn,  ik ben de mooiste van de hele wereld  die hij ooit had gezien, zei hij.

Natuurlijk geloof ik het niet, voelde me een beetje ongemakkelijk, maar toch was het een super dag maar wel zwaar.